Als we willen dat ouders niet bang zijn om hulp te vragen als er thuis mishandeling speelt, zullen we anders moeten luisteren. We stellen vaak niet de goede vragen omdat we te snel bezig zijn met ‘hier moet nú iets gebeuren’. Dan denk je ‘o, ik weet het!’ en ga je daar mee aan de slag. We doen dan onze stinkende best, maar we luisteren niet goed.
Als je luistert op een manier waarop ouders en kinderen zich gehoord voelen, dan zit je eerder op het juiste spoor en kies je (samen) de juiste oplossingen.
Wat werkt is de tijd nemen om je af te vragen ‘Wat heeft hier allemaal gespeeld?’ en ‘Hoe kan ik begrijpen hoe het zo gekomen is?’ Dan mag alles op tafel komen.
En ja, dan is een intake geen gesprek van een uur maar misschien wel 5 gesprekken die totaal 10 uur duren. Als we daarmee bereiken dat we beter begrijpen wat er speelt, voorkomen we schijnoplossingen of zorg die niet werkt en uiteindelijk duurder én schadelijk is.
Als we willen dat ouders niet bang zijn om hulp te vragen, zullen we moeten laten zien dat het anders kan.
Dit vraagt:
- van professionals om aandachtsvol en met kennis te luisteren, zonder meteen iets op te willen lossen;
- van leidinggevenden en bestuurders om aan professionals te vragen wat zij nodig hebben om hun vak uit te oefenen en belemmeringen weg te nemen;
- van de samenleving om het taboe te doorbreken om over mishandeling te praten.
Wil je meer inspiratie?
Luister de podcast Traumastapeling
Lees ook de bevindingen van het onderzoek Ketenbreed leren ‘Betrek mij gewoon’
Ga voor ambitieuze jeugdhulp en volg de Beweging van 0 op LinkedIn.
