In 2019 blikte zorgorganisatie Levvel samen met de Beweging van Nul in een leeronderzoek terug op een suïcide. We voerden meer dan 20 gesprekken. Het was spannend (heel spannend). Wat hebben we geleerd?
Naast dat er geen heldere -door ouders, kind(eren) en professionals gedeelde- verklarende analyse was, bleek angst de keuzes in het werk te bepalen:
- Iedereen was al lang bezorgd over een mogelijke suïcide
- Naarmate de tijd vorderde werden steeds meer mensen bang
“Als het maar niet in mijn organisatie gebeurt”
“Als het maar niet in mijn dienst gebeurt”
- Niemand sprak er echt over (niet onderling, niet met het gezin)
- Er was geen bewuste bescherming vanuit de organisatie en de samenleving
- …
Gaandeweg leerden de onderzoekers meer:
Het moet gaan over ‘wat ging hier niet goed’ en niet ‘wie deed er iets fout’
Relationele veiligheid is niet alleen een voorwaarde om te kunnen leren. Het is bovenal een voorwaarde om angst niet leidend te laten worden.
Opstaan voor goede zorg betekent niet meteen dat je op dat moment weet wat goede zorg is. Het betekent ook dat je hardop durft uit te spreken als je bang bent of iets niet weet. En dat je als collega, als groep, als leidinggevenden een klimaat creëert waarin mensen zich vrijuit durven uit te spreken. Ook dat is goede zorg.
Volg de Beweging van 0 op LinkedIn voor meer inspiratie over ambitieuze jeugdhulp
